In een pauselijke bulle van 1139 vinden we de eerste vermelding van een gebedshuis te Achel. Het Romaanse kerkje uit de 11de eeuw bepaalde de vorm van het latere gotische koor, dat op de bestaande funderingen werd gebouwd. De toren werd wegens gebrek aan geld pas in 1753-1758 gebouwd. Vóór 1753 behielp men zich met een houten klokkenstoel naast de kerk. In 1758 werd het torenkruis geplaatst.
Het is een goed-deels neogotische kerk uit 1909. Het koor, de kruisbeuk en een deel der middenbeuk stammen echter uit het begin van de 16de eeuw. Deze zijn laatgotisch.
De kerk bevat enkele oudere kunstwerken zoals een doopvont uit 1761, een rococo biechtstoel, enkele schilderijen uit de 17de eeuw, en op de begraafplaats enkele 17de eeuwse grafstenen. Een 15de eeuws beeld van Sint-Barbara en een 18de eeuws beeld van Sint-Rochus werden in 2000 gestolen, maar in 2002 weer teruggevonden te Maastricht.
Naast de kerk bevindt zich het graf van de teutenfamilie Simons en achter de kerk zijn een vijftal 18de eeuwse grafkruisen te vinden. In de muur van het koor zijn twee 17de eeuwse grafstenen ingemetseld.