Wandelen doet deugd. je kan het overal het is voor alle leeftijden en het kost bijna niets. Je kan het op je eentje, in gezelschap, dagelijks of wekelijks, op vrij gekozen of ook op vaste momentenn. Elke dag een halfuurtje stappen houdt je gezondheiod op peil en bevordert je sociale contacten. met een vriendelijke goeiedag of met een wat langer praatje op één van de banken langs de trajecten. Voor elk wat wils!!
Met de Paterswandeling, de Steenbakkerswandeling en de Lindebergwandeling biedt ‘Kuieren en keuvelen‘ je drie wandelingen op ’t Lo. Je kan de trajecten afzonderlijk lopen, ze inkorten of tot langere wandelingen met elkaar verbinden. Trek je wandelschoenen aan en laat je verleiden tot de rust, het groen en ook (een beetje …) tot het verleden van ’t Lo. Veel kuier- en keuvelplezier!
De Lindeberg was eerst een ruim gebied tussen de huidige Posthoornstraat en de latere Salvatorstraat. Al in 1479 wordt het in de schepenboeken van Grevenbroek vermeld. Omstreeks 1870 wordt een flinke hap van het gebied in beslag genomen voor de aanleg van de IJzeren Rijn, de spoorweg tussen de haven van Antwerpen en het Duitse Rijn / Ruhrgebied.
Een deel van de Lindeberg ten zuiden van de spoorlijn, de toen nog zo genoemde ‘Berg’, wordt omstreeks 1970 verkaveld. Het Kempisch Tehuis bouwt er een woonwijk. Vanaf 1974 worden daarvoor de wegen en de riolering aangelegd. Negen jaar later, in 1983, wordt de laatste bouwfase afgesloten. Nu is de ‘Bergwijk’ een volwaardige woonwijk met veel groen.
In 1900 krijgt pater Jordan, stichter van de Salvatorianen, van de bisschop van Luik de toestemming om op ‘t Lo een college te stichten. Afgesproken wordt dat de paters ook de pastorale zorg voor de Loënaren op zich nemen en een lagere school oprichten. De lokale geestelijkheid én grootgrondbezitter Joseph de l’Escaille verlenen hun medewerking.
Honderd jaar later is er veel veranderd op het Lo. Het gehucht ligt al lang niet meer zo ver van Hamont als het omstreeks 1900 werd ervaren. De schaarse bewoning, de keuterboertjes en de vaak moeilijk begaanbare wegen zijn geschiedenis. De kloosterboerderij is woonproject ‘Patershof’ geworden. De lagere en middelbare school (mét internaat) onderwijzen en begeleiden nog altijd jongeren, nu elk als deel van een overkoepelende scholengemeenschap.
De kleine groep kloosterlingen van weleer is een internationale gemeenschap geworden. Vanop het Lo trokken vele kloosterlingen missionerend en helpend de w
Toen in 1926 in de steenbakkerijen van Beerse een staking uitbrak, bouwde Hamontenaar Pauw Damen-Hermans in de Watertorenstraat zijn eigen steenbakkersoven. Volgens een bericht in het Limburgs Dagblad van 27 februari 1926 zou hij nog dat jaar 250.000 ‘karelen’ bakken. In 1931 echter brandde door gensters uit de oven zijn woning af. Daarmee kwam een einde aan alle steenbakkersnijverheid in Hamont. Over het ambacht van het stenen bakken dat vanaf de 16de tot in het midden van de 19de eeuw ook op Hamonter grondgebied beoefend werd, is weinig overgeleverd.
Meer is geweten over de periode vanaf 1850 toen de families Triki, Bernaerts, Winckels uit de Achterhoek en de familie Spaas (Vlasroot) zich specialiseerden in het bakken van stenen. Rond 1870 arriveert Jan Dolders vanuit Rekem in Hamont. Hij trekt in bij de eerder genoemde familie Triki en leert een aantal steenbakkers ook pannen bakken. Zichtbare overblijfselen van het lokale steenbakkersverleden zijn er nog: in Hamont liggen nog meerdere huizen die in Hamonter baksteen zijn opgetrokken.